С 1 января 2022 года размер базовой ставки для оплаты труда работников бюджетных и приравненных к ним организаций будет равен Br207. Соответствующее постановление Совмина от 21 декабря 2021 года №738 "Об оплате труда отдельных категорий работников" опубликовано сегодня на Национальном правовом портале, сообщает БЕЛТА.

Базовая ставка - основной элемент тарифной системы, на основе которой производится оплата труда работников бюджетных и приравненных к ним организаций, получающих субсидии. То есть для этой категории и установлен новый размер данного норматива - Br207. В настоящее время базовая ставка равна Br198. Такой ее уровень был установлен правительством с 1 августа 2021 года.

Согласно прогнозу основных параметров социально-экономического развития Беларуси на 2022 год планируется увеличение базовой ставки до Br210 в 2 этапа. На первом увеличение составит 4,5%.

"Принятое решение затронет порядка 850 тыс. работников бюджетной сферы", - отметили в Министерстве труда и социальной защиты.

В ведомстве добавили, что в текущем году наблюдается опережающий темп роста заработной платы в бюджетной сфере над темпами роста заработной платы в стране (номинальный - 114,6%, реальный - 104,8%). За январь - октябрь темп роста номинальной начисленной зарплаты бюджетников по сравнению с соответствующим периодом 2020 года составил 114,9%, реальный - 105,1%.

Кроме того, постановлением увеличивается размер единовременной выплаты на оздоровление, как правило, при уходе в трудовой отпуск (отпуск) педагогическим работникам, которым устанавливаются нормы часов педагогической нагрузки за ставку, а также педагогическим работникам в сфере физической культуры и спорта, которым устанавливаются нормы учебной нагрузки, бюджетных организаций и приравненных к ним. С 1 января 2022 года размер выплаты будет равен не 0,5 оклада, а полному его размеру с учетом педагогической (учебной) нагрузки. Как уточнили в Министерстве труда и социальной защиты, на реализацию такого двойного повышения будет направлено порядка Br120 млн.-0-

На рождественские и новогодние праздники почти в каждом доме ставят и украшают ёлку. Поэтому следует знать правила электробезопасности при использовании гирлянд и иллюминации.

Ёлку всегда ставьте на устойчивую подставку и украшайте её только исправной гирляндой заводского производства, которая должна иметь неразборную прессованную вилку. При покупке гирлянды обратите внимание на упаковку: ищите товарный знак, класс и степень защиты от проникновения влаги и пыли – цифры на коробке должны совпадать с цифрами на изделии. Проверьте, есть ли инструкция по эксплуатации и сертификат соответствия на изделие.

Правила эксплуатации гирлянд:

– не разрешайте детям подключать гирлянды к электрической сети;

– не устанавливайте комнатные гирлянды на улице – они не предназначены для контакта с влагой;

– для украшения елей вне помещений используйте сертифицированные гирлянды заводского изготовления с надёжной защитой от попадания влаги и пыли, с напряжением не более 25В;

– подключение ёлочных гирлянд на напряжение 220В выполняйте через устройство защитного отключения или дифференциальный автоматический выключатель – это позволит избежать поражения током при случайном прикосновении к токоведущим частям, повреждении изоляции и коротком замыкании;

– кабели, питающие иллюминацию, должны быть надёжно закреплены на высоте не менее 2,5 м от уровня земли, не допускайте скручивания проводов.

ЗАПРЕЩАЕТСЯ:

* использовать некалиброванные плавкие вставки предохранителей или предохранители кустарного изготовления («жучки»);

* использовать провода и кабели с повреждённой изоляцией;

*устанавливать ёлку на ковровых изделиях и вблизи отопительных приборов.

Если загорелась гирлянда на ёлке:

– вытащите вилку из розетки или отключите электричество в электрощитке;

– вызовите спасателей по телефону 101 или 112;

– повалите ёлку на пол и накройте плотной тканью.

Инвестиционная привлекательность района, развитие сельского хозяйства, строительство жилья и объектов социальной инфраструктуры, торговля и социальная защита населения – эти и другие темы были в центре внимания участников заседания райисполкома, которое прошло под руководством его председателя Игоря Шалудина с участием председателя районного Совета депутатов Ирины Тальчук и депутата Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь Виктора Свилло, членов исполкома и руководителей предприя­тий и организаций района.

– За 9 месяцев текущего года Островецкий район продемонстрировал положительную динамику социально-экономического развития. Обеспечен рост промышленного производства, реального уровня заработной платы, грузооборот. Выполнено доведённое задание по пассажирообороту и строительно-монтажным работам. Вместе с тем есть ряд объективных факторов, которые влияют на выполнение доведённых заданий: завершение строительства Белорусской атомной электростанции влияет на снижение объёма инвестиций, пандемия коронавируса повлияла на закрытие границ, что уменьшило темп роста розничного товарооборота.

Павел Милешко, заместитель председателя 
Островецкого райисполкома.

На заседании райисполкома были подробно рассмотрены все направления социально-экономического развития региона, проанализированы мероприятия, которые позволят успешно завершить текущий год и создать задел для реализации и выполнения всех показателей, запланированных на 2022 год. В центре внимания участников заседания были и итоги исполнения бюджета района за 9 месяцев, и финансирования плановых бюджетных расходов.

Инвестиции 

Как проинформировал Павел Милешко, в январе- сентябре объём инвестиций в основной капитал составил 662,0 млн рублей, или в сопоставимых ценах 79,7% к уровню прошлого года при доведённом задании – 84% (отставание 35,7 млн рублей). 

– Объём прямых иностранных инвестиций на чис­той основе в январе-сентябре составил 501,4 тыс. долларов США. Основные инвестиции (219,9 тыс. долларов США) получены по проекту «Строительство фермы по выращиванию крупного рогатого скота в Островецком районе» (ООО «БелагроЗобор»), – отметил заместитель председателя.

Работа Островецкого райисполкома была направлена на то, чтобы обеспечить привлечение инвестиций. 

– Есть определённый интерес со стороны так называемых майнеров – это предприятия, которые производят криптовалюту. В связи со строительством Белорусской АЭС и предполагаемым наличием свободных мощностей, проявляется их заинтересованность нашим регионом, – рассказал Павел Викторович. – Идёт предварительная проработка, изучаются участки, возможность подключения к сетям – мы оказываем всяческое содействие для привлечения данного направления в район.



Строительство 

Объём строительно-монтажных работ за 9 месяцев по району составил 544,4 млн рублей (91,9% к аналогичному периоду прошлого года в сопоставимых ценах) при задании 364,5 млн рублей. Объёмы строительно-монтажных работ РУП «Белорусская атомная электростанция» составили 494,4 млн рублей.
– Продолжается работа по строительству жилья и объектов социальной инфраструктуры. В соответствии с Генеральным планом застройки города Островца и утверждённой Указом Президента Республики Беларусь инвес­тиционной программой ведутся работы на крытой ледовой площадке, автовокзале, полигоне твёрдых бытовых отходов, проводится реконструкция бывшей больницы под поликлинику, изменяется здание киноконцертного зала «Островец», – отметил заместитель председателя райисполкома Виктор Зеленко.

ЦИФРА

В 2021 году введено в эксплуатацию 17,5 тыс. кв. м жилья, в том числе 4,8 тыс. кв. м – для граждан, состоящих на учёте нуждающихся в улучшении жилищных условий. На строительство жилья использовано 19,0 млн рублей, инженерной инфраструктуры – 160,0 тыс. рублей.



Гарант продовольственной безопасности 

Огромное внимание в районе уделяется сельскому хозяйству как гаранту продовольственной безо­пасности страны и одному из условий для успешного развития в будущем.

В том, что этот год был сложным, в том числе и по погодным условиям, убедились не только аграрии. Это, к сожалению, отразилось и на показателях сельхозпредприятий.

Темп роста валовой продукции сельского хозяйства составил 87,5% (78,5 млн рублей), в том числе животноводства – 93,9% (удельный вес в валовой продукции – 57,7%), растениеводства – 80,1% (42,3%).

Численность крупного рогатого скота на 1 октября 2021 года составила 32 570 голов (98% к соответствующему периоду 2020 года), в том числе коров – 10 176 голов (99,9%).

Хозяйствами района произведено 46 983 т молока, 4 064,2 т мяса крупного рогатого скота, 126,5 т свинины.

На 1 октября 2021-го валовой сбор зерновых и зернобобовых в первоначально-оприходованном весе составил 43 978 т; урожайность – 26,2 ц/га. 

Масло семян рапса в первоначально-оприходованном весе намолочено 6 292 т при урожайности 22,7 ц/га. 

На 1 октября 2021 года заготовлено 81 248 т кормов, в том числе травяных – 15 830 т. Сена заготовлено 2 882 т, сенажа – 119 198 т, зерносенажа – 614 т, силоса – 70 251 т. На одну условную голову общественного поголовья скота приходится 36,9 ц/корм. ед.

Торговля

Розничный товарооборот по Островецкому району сложился в размере 113,8 млн рублей (темп рос­та 98,3%).

– На розничный товарооборот продолжает влиять неблагоприятная эпидемиологическая обстановка по коронавирусу. В связи с закрытием границ уменьшилось число потенциальных клиентов наших торговых объектов и автозаправочных станций, – отметил заместитель председателя Павел Милешко. – В итоге реализация товаров приграничными объектами торговли не достигла уровня 9 месяцев прошлого года.

ЦИФРА

За отчётный период в Островце субъектами хозяйствования на арендованных площадях открыто 35 торговых объектов с площадью 1,94 тыс. кв. м, в сельской местности – 7 торговых объектов с площадью 0,5 тыс. кв. м. 

Островецким филиалом Гродненского областного потребительского общества возобновлена работа ранее закрытых торговых объектов в агрогородке Мали и в посёлке Гудогай, магазинов «Родны кут» и «ProЗапас» в городе Островце.

Хоць канчатковыя вынікі сельскагаспадарчага года можна будзе падвесці бліжэй да пачатку 2022-га, калі цалкам завершыцца земляробчы сезон і рэалізацыя раслінаводчай прадукцыі, тым не менш ужо цяпер можна зрабіць пэўныя высновы. 

Падсумаваць год, расказаць пра здабыткі і праблемы аграпрамысловага комплексу Астравецкага раёна наш карэспандэнт папрасіў першага намесніка старшыні раённага выканаўчага камітэта – начальніка ўпраўлення сельскай гаспадаркі і харчавання Івана Карнілу. 



– Як у цэлым гэты год склаўся для аграпрамысловага комплексу раёна і ў прыватнасці для вас?

– Напэўна, гэта адзін з самых няпростых гадоў за апошні час. Для мяне на гэтай пасадзе ён дакладна вельмі няпросты. Цяжкасці ўзнікалі, пачынаючы ад сяўбы яравых і заканчваючы ўборкай.

– На вашу думку, колькі ў гэтым аб’ектыўных і суб’ектыўных прычын?

– Пачнём з таго, што дрэнна перазімавалі азімыя збожжавыя і рапс – многія ўчасткі давялося перасяваць. Больш таго, некаторыя плошчы яравых таксама не выраслі з-за празмернай вільготнасці. Можна казаць, што аграрыі правялі не тое што паўнавартасную сяўбу, а паўтары пасяўныя кампаніі. А гэта дадатковыя затраты на паліва, насенны матэрыял, заработную плату працаўнікам – адпаведна гаспадаркі панеслі матэрыяльныя затраты, што ў сваю чаргу не лепшым чынам адбілася на фінансах сель­гас­прадпрыемстваў. 

Ураджай сёлета атрымалі меншы ад запланаванага. Да слова, гэта характэрна не толькі для нашага раёна ці вобласці, але і для краіны ў цэлым. Крыўдна, што працавалі больш, а вынік атрымаўся значна меншы, чым хацелася.

Пад ураджай наступнага года зрабілі добры задзел з восені: збожжавы клін азімых склаў амаль 11 тысяч гектараў, пасеялі на 540 гектараў больш, чым летась. Спадзяюся, што ў 2022-м апраўдаецца тэндэнцыя апошніх гадоў і азімыя дадуць добры ўраджай.

– Збожжа сёлета не ўрадзіла. Пасля выканання дзяржзаказу на яго пастаўку, відаць, не ўсім гаспадаркам хопіць фуражу… Як на месцах плануюць перакрываць гэты мінус – за кошт кукурузы?

– Значную стаўку ў гэтым годзе на гэтую культуру мы не рабілі, хоць кукурузы на зерне сёлета атрымалі ўдвая больш, чым у 2020-м: 4 тысячы тон. Але гэта не перакрые недабор збожжа. Прычым на зерне каралеву палёў убіралі больш моцныя гаспадаркі – КСУП «Гудагай» і «Гервяты», а ў гэтым годзе і РУП «Астравецкі саўгас «Падольскі». 

У разрэзе забяспечанасці кар­мамі гэты год быў прарыў­ным: негатыўная тэндэнцыя, калі некаторыя сельгаспрадпрыемст­вы раёна з зімы пераходзілі на прывазны сілас ці сянаж, перарвалася. Варта аддаць належнае надвор’ю, на якое звычайна спісваюць многія праблемы ў раслінаводстве, – да радасці, яно паспрыяла корманарыхтоўцы. Пасля скошвання атава адрас­тала на вачах. Напэўна, упершыню за многія гады праблем з забяспечанасцю травяністымі кармамі няма ні ў адным КСУПе. У сярэднім па раёне нарыхтавалі звыш 30 кармавых адзінак на ўмоўную галаву – гэта 105% да ўзроўню 2020-га. Лепшых паказчыкаў у гэтым накірунку дасягнуў КСУП «Міхалішкі», дзе на галаву буйной рагатай жывёлы назапашана амаль 32 кармавыя адзінкі (+7,9 да ўзроўню мінулага года). Дастаткова даўно ў гісторыі жывёлагадоўчай га­ліны Астравеччыны не здаралася, каб было нарыхтавана звыш 100% сенажу ад запланаванага – прычым гэта зрабілі ўсе гаспадаркі раёна. Вялікую ролю, паўтаруся, у гэтым значным плюсе адыграла надвор’е, але і на месцах аграрыі доб­ра спрацавалі: тэхналагічныя ёмістасці для захоўвання кар­моў закладваліся па рэгламенце з выкананнем патрабаванняў па тэмпературы і вільготнасці зялёнай масы. Усе сянажна-сілас­ныя траншэі запоўнены. І цяпер яшчэ на некаторых участках пад­кошваюцца травы, якія вы­карыстоўваюцца для кармлення жывёлы. Таму, спадзяюся, зімоўка на фермах і комплесах сёлета пройдзе паспяхова ў адрозненне ад мінулага года. 



– З колькасцю нарыхтаваных кармоў сітуацыя зразумелая. А што вы можаце сказаць пра іх якасць? 

– Летась падчас закладкі здроб­ненай травы ў траншэі ішлі моцныя дажджы, вільгот­насць масы была высокай – у то­нах, здавалася, і шмат на­­рых­тавалі, але аб’ёмы былі знач­на меншымі, чым сёлета. У гэтым годзе нараканняў сянаж не вык­лікае. 

– Самы час перайсці ад кармавой базы да яе спажыўнікоў. Якая карціна на канец года вымалёўваецца ў раённай жы­вёлагадоўлі?

– На вынікі работы ў гэтай га­лі­не паўплываў недахоп кармоў падчас папярэдняй зімоўкі, ка­лі дзве гаспадаркі (КСУП «Варняны» і «Міхалішкі») набы­валі іх у іншых сельскагаспа­дар­чых прад­прыемстваў ледзь не з новага года. У вытворчасць жывё­лагадоўчай прадукцыі ўнес­ла карэктывы і халодная вясна – адрастанне траў пачалося на 2 тыдні пазней, чым звычайна. Ёсць такая вывераная часам за­канамернасць: чым раней вый­­дзе ў поле жывёла, тым раней атрымаеш малако і цэлы год будзеш плюсаваць. Сёлета сітуацыя ад­варотная: трава вель­мі позна пачала вегэтыраваць, у выніку па малаку цягам усяго летне-пашавага перыяду і цяпер мы крыху не дацягваем да паказчыкаў міну­ла­га года, праўда, «мінус» гэты зусім невя­лікі. Значна ўніз у гэтым сэн­се сярэднераённы паказчык пацяг­нуў КСУП «Варняны», дзе выт­ворчасць сельгаспрадукцыі ў жы­вёлагадоўлі ў параўнанні з 2020-м склала ўсяго 57%. 

– Ні для каго не сакрэт незай­здроснае эканамічнае ста­но­вішча КСУП «Варняны». Акрамя варнянскіх зямель, сёлета перададзены ў арэнду 2 малочна-таварныя комп­лексы гэтай гаспадаркі. КСУП «Гудагай» адышлі «Кярняны», а «гервятцы» атрымалі ў нагрузку МТК «Газа». Якой вам бачыцца будучыня гэтай гаспадаркі? 

– Варнянскія малочна-тавар­­ныя комплексы, у тым ліку збу­даванні, малочнае абсталяванне, жывёла будуць перададзены ў арэнду іншым, больш паспяховым гаспадаркам па ўсіх нормах і заканадаўчых патрабаваннях. Галоўная мэта гэтага – не зрабіць камусьці горш, а, наадварот, лепш. У свой час усе малочна-таварныя комплексы будаваліся ці пад іх стварэнне рэканструіраваліся фермы за бюджэтныя грошы, таму самая галоўная задача, якую мы ставім перад сабой, – павысіць эфектыўнасць іх работы. Гэта ў сваю чаргу павінна стымуляваць павышэнне вытворчасці прадукцыі – адпаведна і заработнай платы.

Для цікавасці і параўнання з тым, як было раней, зазірніце цяпер на комплекс у «Кярняны»: у кароўніках падаслана, праводзіцца рамонт даільнага і стойлавага абсталявання, цалкам вывезены гной – за такі невялікі прамежак часу змянен­ні відавочныя. І людзям, і буйной рагатай жывёле ў выніку будзе лепш. 

Зразумела, што непрадук­цый­­ныя галовы будуць выбра­коўвацца – гэта закон малочнай вытворчасці, але сродкі ў гэтым выпадку паступяць на рахунак «Варнян». Наколькі ведаю, КСУП «Гудагай» да канца 2022 года плануе цалкам замяніць дойны статак высокапрадукцыйнымі каровамі сваёй гадоўлі і атрымліваць прадукцыю на годным узроўні. Такі комплекс, як «Кярняны», павінен даваць мінімум 6-7 тон малака, а ніяк не 2. У планах у 3 разы павысіць малочную вытворчасць. 

Што тычыцца другой часткі пытання, то на далейшы лёс КСУП «Варняны» варта глядзець рэа­лістычна. Хоць пасільную дапамогу на многіх сельскагаспадарчых работах «Варня­нам» аказвалі іншыя прадпрыем­ст­вы, апошнія гады ні тэхнічнай ас­наш­чанасці, ні магутнасцей гас­падаркі не хапала, каб улас­ны­мі сіламі апра­цоўваць землі – заараць, пасеяць і ўбраць ураджай – і нарыхтоўваць кар­мы пад патрэбу трох малочна-таварных комплексаў і некалькіх ферм. Выйсце – здаваць у арэнду землі і комплексы – і атрымліваць за гэта аплату. 

Каля паўтары тысячы сельгас­угоддзяў КСУП «Варняны» на платнай аснове далі ў карыстанне прыватнай кампаніі «Бел­агразобр», якая спецыялізуецца на вырошчванні буйной рагатай жывёлы абердзін-ангускай пароды. Частку ворыўных плошчаў арандуюць КСУП «Гудагай» і «Гервяты». 

Памеры КСУП «Варняны» аптымізуюцца для далейшага развіцця гэтай гаспадаркі. Варта разумець: арэнда, якую заўсёды можна скасаваць, – гэта абарачальны працэс, і не трэба блытаць яе з продажам. 

На мой погляд, каб змяніліся справы ў КСУП «Варняны», патрэбны інвестар, пошукам якога і займаемся. 

– Калі не памыляюся, напрыканцы гэтага года плануецца запуск першай чаргі новага малочна-таварнага комплексу ў Смілгах. У дадатак да гэтага КСУП «Гудагай» яшчэ і арандуе кярнянскі. Гэта не адаб’ецца адмоўна на фінансах гаспадаркі?

– Мне здаецца, наадварот. Зразумела, што не адразу, але паступова з наладжваннем кармлення жывёлы і адпаведным доглядам за ёй, правядзеннем грунтоўнай селекцыйнай работы па аднаўленні малочнага статка МТК «Кярняны» стане прыносіць прыбытак КСУП «Гудагай». Лічу, што гэтая гаспадарка дасягнула такога ўзроўню развіцця, што ім патрэбна пашырацца. Будаўніцтва комплексу ў Смілгах і арэнда ў Кярнянах – гэта толькі адзін з этапаў. 

– Іван Мар’янавіч, каго вы назвалі б чалавекам года ў сельскагаспадарчай галіне раёна? Гэта можа быць не адна асоба, а цэлы калектыў. 

– Год быў вельмі складаны – пра гэта вам скажа любы работнік аграпрамысловага комп­­лексу. Нездарма кажуць: адзін у полі не воін – і гэта пры­маўка найбольш поўна адпа­вядае спецыфіцы работы сельскай гаспадаркі. Найбольш годна, на мой погляд, з праблемамі і вык­лікамі 2021-га справіўся КСУП «Гудагай» – дырэктар Эдуард Іванавіч Садоў­скі і яго ка­манда. Нягледзячы на ўзнікаючыя складанасці, гэтае сельскагаспадарчае прадпрыемства працуе стабільна, рэнтабельна і здольна ўкладваць сродкі ў далейшае пашырэнне вытворчасці. Больш таго, ак­тыў­на гэтым займаецца. А гэта значыць, што ў гаспадаркі ёсць будучыня. Той, хто будуе, – той жыве.

– А як вы ахарактарызуеце пастаянных сярэбраных прызёраў раённага спаборніцтва ў раслінаводстве і жывёлагадоўлі – КСУП «Гервяты»?

– Адзначу іх стабільную работу. У дырэктара Ігара Уладзіміравіча Жданава ў пла­нах рэканструкцыя і мадэр­­ні­за­цыя комплексу па дарошч­ван­­ні і адкорме буйной ра­­га­тай жывёлы. На тэрыторыі гэта­га жывёлагадоўчага аб’екта ак­тыў­­­на будуецца цэх па пера­працоўцы насення рапсу – у апошнія гады гэта вельмі рэнта­бельная культура. На экана­мічным рынку попытам карыстаецца натуральнае масла, а адыходы, ці рапсавы жмых, з’яўляюцца каштоўным бялковым кормам для жывёлы. 

– Прапаную вам са старонак газеты павіншаваць калег, ветэранаў і работнікаў аграпрамысловага комплексу раёна з прафесійным святам. 

– Самае галоўнае ў наш няпросты час – здароўе. Будзе яно – будзе, адпаведна, наст­рой на работу і на працоў­ныя дасягненні. Шчыра жадаю дабрабыту і ладу ў сем’ях. Спа­дзяюся, што наступны год стане больш паспяховым, удач­ным і спрыяльным. 

– І вас, Іван Мар’янавіч, з надыходзячым святам. Няхай задуманае абавязкова ажыц­цяўляецца!

Зрелищности и драйва осенним соревнованиям по GPS-ориентированию в Островце прибавил моросящий дождь, который, однако, совсем не испортил настроения участникам. Джиперы не просто привыкли к такой погоде – их внедорожники никакой грязи не боятся. С погодой, возможно, не повезло, только зрителям – да и то разве что тем, кто впервые окунулся в такой непонятный для многих, но такой притягательный мир бездорожья.

МНЕНИЕ

Геннадий Бычко, заместитель председателя райисполкома:

– Трофи-рейд в Островце – уникальное спортивное мероприятие, одно из самых крупных в нашей стране. Соревнования «Рыжий лес» обычно проходят дважды в год – весной и осенью, но в планах проводить настоящий триал – организовать ещё и летний этап. Специальные гости трофи-рейда – команда «МАЗ-СПОРТавто», которая приехала на боевом дакаровском грузовике. Брендовое мероприятие нашего района стало возможно благодаря людям, влюблённым в своё дело. Спасибо организаторам и всем причастным!

Виктор Свилло, депутат Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь:

– Действо, которое развернулось в районе, просто замечательное. Я испытываю невероятное чувство гордости от того, что Островец продолжает оставаться площадкой, на которой реализуются и важные государственные проекты, и замечательные общественные инициативы, которой и является «Рыжий лес». Участие в нём принимают не только белорусы, но и представители России. Это важно, ведь за день до соревнований был подписан Декрет по реализации программы дальнейшей интеграции наших стран.

Спасибо Островецкому райисполкому за то, что принял решение о проведении таких масштабных соревнований, и всем, кто приложил усилия к тому, чтобы этот праздник состоялся.

Павел Подгайский с сыном Мироном и дочкой Нелли:

– Я островчанин, на такое мероприятие в нашем городе попал впервые. Решил показать технику детям. Сам немножко байкер – мы тоже собираемся вместе на похожие мероприятия. Так что и самому интересно. К тому же почему не прийти, если подобное в городе проводится? Это интересно, и больше нигде, насколько знаю, таких масштабов ещё не было: люди собираются, из других стран приезжают посмотреть – а у нас, пожалуйста, всё на месте.

Екатерина Драневич с сыном Юрием:

– Мы приехали на карьер посмотреть – захватывающе! Даже вниз спустились, чтобы было лучше видно. Муж Владимир тоже к соревнованиям готовился – год машину «крутил». Зарегистрировался как участник, но не повезло – серьёзная поломка.

В прошлый раз джиперы у нас в Вороне соревнования проводили. Тоже было интересно – мне понравилось! Жаль, что «переехали». Но в этот раз, конечно, уровень другой. Масштабно.

СЛОВО УЧАСТНИКАМ

Валерий Полухлеб, организатор соревнований:

– В этот раз у нас всё намного круче. Больше участников – рекорд для нашей команды организаторов. К уровню подготовки подошли серьёзнее, набираемся опыта, поднимаем планку. Организаторы, судьи, волонтёры – работы много у всех.

Геннадий Тумкевич и Алексей Молочко, участники соревнований в категории «Эндуро»:

– Гена в подобных соревнованиях раньше участвовал, для меня такое событие впервые. Специально мотоцикл для этого поменял. До дня заезда порвал цепь, коробку – пришлось заменить. Команды здесь серьёзные…

– …Поэтому в первую очередь катаем для удовольствия. Тренировались, конечно. В основном по выходным выезжали. А вообще я Алексея перед фактом поставил: участвуем! Мы – команда. И мы победили!

Дмитрий Рацкевич, участник категории «Квадроцикл»:

– В предыдущих сезонах я участвовал в соревнованиях на автомобиле, в этом решил пересесть на «квадрик» – с ним в ремонте проще. Да и адреналина больше. Самые сложные места – под верхом карьера, но мы их брали! А вот в лесу похожая точка под №79 нам не покорилась.

Три балла не хватило до 3-го места – почти в призёрах. Напарник у меня хороший, не из местных – познакомились по интернету, можно сказать, через «Рыжий лес». Спелись. Будем дальше вместе выступать.

Виталий Недалтовский, участник в категории ТР-Unlim (автомобили):

– Выступление нашей команды было достойным, особенно если учесть, что для моих штурманов Олега Гульбицкого и Яна Перевязко соревнования были первыми, да и я выехал после долгого перерыва. Было страшно участвовать на автомобиле, который только-только сделал. Но похвастаюсь: мы взяли самую балльную точку – девяточку! – так называемый вертикальный подъём с углом градусов в 60-70. Сражались до последнего! В итоге 7-е место. Не зря машину назвали «Гром» – как известно, как корабль назовёшь, так он и поплывёт.

ЦИФРА

159 экипажей принимали участие в трофи-рейде.

Больше десяти экипажей представляли Островецкий район.

ОТ АВТОРА

Поднимаясь вверх по скользкой песчаной дорожке карьера, уступая дорогу молодёжи, папам и мамам с детьми, которые пришли посмотреть на что-то необычное, неординарное, непредсказуемое, болельщикам и просто тем, кто «случайно заехал и остался», поймала себя на мысли: брендовым мероприятие становится не тогда, когда его так назвали, а когда оно интересно и востребовано – причём не только местными жителями. География его намного шире, участников каждый раз всё больше, как и желающих поддержать или понаблюдать. И тут уж становится всё равно, за кого держать кулачки – за наших или за ваших. В этом и вся суть бренда: в общности, сплочённости, приверженности одной идее, какой бы невыполнимой она ни казалась, и готовности отдать все силы на её рождение или развитие. Бренд – это когда сразу понятно, что «Рыжий лес» находится в Островце – и нигде иначе. И что я-ты-мы – все туда снова обязательно поедем!

8 ноября 2021 года Министр энергетики Республики Беларусь Виктор Каранкевич и генеральный директор госкорпорации «Росатом» Алексей Лихачев подписали соглашение между Правительством Республики Беларусь и Правительством Российской Федерации о сотрудничестве в области перевозки ядерных материалов. 

Документ заключен в рамках реализации союзной программы в области атомной энергетики, утвержденной Главами государств 4 ноября.

Соглашение определяет порядок перевозки ядерных материалов между странами.

Во время встречи, которая состоялась в Москве, Виктор Каранкевич и Алексей Лихачев обсудили ход реализации проекта по строительству БелАЭС, а также вопросы дальнейшего сотрудничества Беларуси и госкорпорации «Росатом».

Як паведаміў старшыня Міхалішкаўскага сельсавета Віталь Івашкевіч, у сельвыканкам неаднойчы звярталіся людзі з просьбай устанавіць у гэтым населеным пункце абуладкаваны прыпынак. Маўляў, сюды прывозяць дзяцей са школы, заязджае рэйсавы аўтобус, а абазначанага месца пасадкі-высадкі няма – нязручна і не вельмі бяспечна.

З гэтым набалелым пытаннем Віталь Іванавіч звярнуўся ў ДРБУ-159. І неўзабаве непадалёк мага­зіна ў аграгарадку вырас аўтобусны прыпынак. Цяпер юныя і дарослыя пасажыры дакладна ведаюць, дзе ім трэба чакаць транспарт. 

Работающий по совместительству имеет право как на основной отпуск, так и на дополнительные.

По желанию работника, работающего по совместительству, трудовой отпуск ему предоставляется одновременно с трудовым отпуском по основной работе. Если работник не отработал по совместительству 6 месяцев, то трудовой отпуск предоставляется авансом.

НА ЗАМЕТКУ

Во время трудового отпуска, предоставленного по основному месту работы, совместитель может работать по совместительству полный рабочий день (смену).

Подтверждением того, что работнику по основному месту работы предоставляется трудовой отпуск, может служить выписка из приказа о предоставлении отпуска (заверенная копия приказа).

Иногда продолжительность трудового отпуска по основной работе и по совместительству не совпадает. Так, если продолжительность трудового отпуска на работе по совместительству меньше, чем продолжительность трудового отпуска по основной работе, то наниматель по просьбе работника предоставляет ему социальный отпуск соответствующей продолжительности без сохранения заработной.

Если же продолжительность трудового отпуска по совместительству превышает трудовой отпуск по основной работе, то часть отпуска на работе по совместительству по соглашению между работником и нанимателем может быть заменена денежной компенсацией.

Быць маці – найгалоўнейшае і асноўнае прызванне любой жанчыны – лічыць шматдзетная маці з вёскі Альхоўкі Тэрэса Іосіфаўна Гражуль-Гульбінская.
Жанчына нарадзіла васьмёра (!) дзяцей – з іх двойчы на свет з’яўляліся блізняты. З мужам светлай памяці Віктарам яны выгадавалі сямёра дачок і сына годнымі, сумленнымі, працавітымі людзьмі, якія знайшлі сваё месца ў жыцці і за якіх не сорамна – перад людзьмі і Богам. Больш таго, жанчына ўжо бабуля 15-ці ўнукаў і ўнучак. 
Пра радасці і цяжкасці мацярынства, жаночы лёс і сакрэты выхавання маці-гераіня расказала нашаму журналісту за кубачкам духмянай гарбаты.

Шматкватэрны дом у Альхоў­цы, у якім жыве Тэрэса Іосі­фаўна, туліцца да сасновага лесу. Глянеш у акно – і позіркам зачэпіш сонечныя зайчыкі, якія гулліва сноўдаюць па дрэвах. Апошнія гады жанчына жыве адна, хоць усё жыццё яе атуляюць дзеці: спачатку браты і сёстры, пазней – шматлікія пляменнікі, а потым і свае дзеці. 
Сцяжынка да бацькоўскага дома не зарастае: любімую матулю і бабулю часта адведваюць дзеці і ўнукі. А на вялікія святы кватэра Тэрэсы Іосіфаўны напаўняецца вясёлымі размовамі, смехам і дзіцячым шчабятаннем.

  – Ніколі не задумвалася, колькі ў мяне будзе дзяцей. Божачка даў дзіця – і на яго дасць. Гэта цяпер – адзін-два, а раней вялікія сем’і былі, дружныя, пад адным дахам жыло некалькі пакаленняў, – распачынае аповед мая суразмоўца. – Нарадзілася я ў вёсцы Шульнікі. Наш дом быў цагляны, але зараз там толькі калодзеж застаўся. Пазней бацькі купілі хату ў Баравых. Тата быў арандатарам: абрабляў зямлю, людзей наймаў – трэба было ж карміць столькі душ. Маці нарадзіла 12 дзяцей: старэйшы брат з 1929 года, а я, малодшая, з 48-га. Праўда, да сталага ўзросту дажылі толькі васьмёра, астатнія рана памерлі. 
– Маці строгай не была, але, калі распусту якую зробім, скарачом у плечы атрымлівалі, – усміхаючыся, узгадвае дзяцінст­ва гераіня. – На нас бацька ніколі нават голасу не павысіў. Тата для мяне ідэал мужчыны. Магчыма, як самая апошняя, я была яго пястухай, увесь час ля яго круцілася. Бацька меў прыгожыя доўгія вусы – і я любіла залезці да яго на калені і закручваць іх. 
З дзяцінства Тэрэса, як і большасць вясковых дзяцей, не цуралася ніякай работы: і кароў даіла, і сенавала на роўных са старэйшымі. 
 – Аднойчы падчас бульбакапання мяне, як самую малую, адправілі з поля дадому па воркі, а я, загуляўшыся з сяброўкамі, іх так і не прынесла. Тата, канешне, ушчуваў мяне – гэта было самым вялікім пакараннем, – успамінае жанчына. – З Баравых за некалькі кіламетраў мы пешшу хадзілі ў школу ў Міхалішкі – і ўсе моцныя былі, здаровыя. Прызнацца, вучыцца я ленавалася, ды і паганяць мяне не было каму. Бацька меў некалькі класаў адукацыі, мама  была непісьменнай. Калі вечарам доўга з кніжкамі сядзела, яна шкадавала, думала, што мне надта цяжка. А мне ж, вядома, як і кожнаму дзіцяці, лепш пагуляцца, чым чытаць.
Калі Тэрэса вучылася ў старэйшых класах, у Міхалішкаў­скую школу прыслалі маладога пры­гожага настаўніка Вікта­ра Гражуль-Гульбінскага. Дзяў­чы­на нават і падумаць не магла, што гэта яе лёс. 
– Калі закончыла школу, Віктар у кіно запрашаў, шпацыравалі разам. Хоць і старэйшы за мяне на 11 гадоў, але глянуўся: выхаваны, спакойны, тактоўны. Ажаніліся, калі мне яшчэ і 19-ці гадоў не было, – працягвае Тэрэса Іосіфаўна. – У школе ён вёў матэматыку, фізіку, пазней працаваў ваенкіраўніком і настаўнікам працоўнага навучання і фізкультуры. А я на фаб­рыцы была лабарантам.
Спачатку маладыя жылі з баць­камі Тэрэсы ў Баравых у невялікай хатцы, дзе ў іх нарадзілася чацвёра дзяцей. Потым кіраўніцтва фабрыкі вы­дзеліла іх сям'і чатырохпакаёвую кватэру ў Альхоўцы. 
– Мой муж быў падобны да таты: справядлівы, інтэлігент­ны, працавіты. Да дзяцей быў лагодным – я стражэйшая. Калі яны ў нечым правініліся ці пакрыўдзілі кагосьці, браў за руку і вёў, каб прасілі прабачэння. Лічу, што гэта адзін з галоўных урокаў выхавання, – разважае мая суразмоўца. – Гэта цяпер дзіця можа капрызіць: не хачу, не люблю, не буду. Раней такога не было: не слухае – у кут. Нашкодзяць, сварацца – я не шукала вінаватых. Потым папросяць прабачэння: «Мамачка, даруй!» Дзе ж будзеш доўга злавацца: абдымеш, прытуліш, паца­луеш…
– Калі нарадзілася пятая, Валюша, не было з кім яе пакінуць – такіх малых у садок не бралі, таму мусіла звольніцца. Працавала і вартаўніком, і тэхнічкай, каб больш часу было і бліжэй да дому, – узгадвае жанчына. – Дзякаваць Богу, не галадалі. Памочніцай і дарадцай для мяне была працаўніца фельдчарска-акушэрскага пункта Ганна Бранцэвіч – граматны медык, як кажуць цяпер, ад Бога. Прыбяжыць, паслухае дзіцятка, параіць, чым лячыць. Галоўны сродак ад кашлю ў мяне быў камфарны спірт: натру малое, укручу – і праз некалькі дзён «хрыпка» знікала. У бальніцы з дзецьмі ляжала толькі 2 разы – з Данай па нявопытнасці і з Палінай. Жэнечцы рабілі аперацыю: выразалі апендыцыт, але яна адна ляжала, казала: «Мама, едзь, я буду адна – мне не страшна». Дзеці мае былі самастойнымі: з 10-ці гадоў жалі. Яны былі наперадзе, а я ззаду.
Гражуль-Гульбінскія трымалі вялікую гаспадарку – некалькі кароў, цялят, свіней, курэй, вырошчвалі збожжа. Першымі і галоўнымі памочнікамі былі дзеці. А зімнімі доўгімі вечарамі яны збіраліся разам і слухалі казкі бабулі ці разам чыталі кніжкі.
– Дачушкі і сын з маленства да працы прывучаны, – гаворыць жанчына. – Многія думаюць, што мне цяжка было – гэта не так. За гадзіну абеду паспявала на веласіпедзе з’ездзіць у Баравыя, вярнуцца і яшчэ спарадкаваць малако.
Каб не заблытацца ў імёнах, прашу расказаць Тэрэсу Іосі­фаў­ну больш падрабязна пра ўсіх яе дзетак.
– Першай нарадзілася Дана – у лютым, праз год – Палінка, яшчэ праз год – блізняты Чэся і Эля. Праз 7 гадоў «знайшлі» Валюшу, яшчэ праз 7 – дачушку Жэню, а праз няпоўныя 3 гады ізноў Бог паслаў блізнятак – Вераніку і сыночка Сашу. Дана, Чэся і Эля сталі настаўнікамі. Валя вывучылася на бухгалтара, а Палінка скончыла тэхнікум гандлю – стала поварам. Яна ўвесь час смяялася, што прафесію ёй з дзяцінства прадказаў бацька. Каб не шкодзілі, дзяцей страшылі, маўляў, не лезь туды – а то воўк выскачыць. А дачушка цалкам вымавіць слова не магла і казала «кок». А муж смяяўся: вырасцеш – будзеш кокам! Амаль што ў ваду глядзеў. Палінка ў Гродне засталася. Яе муж двойчы чэмпіён свету па ракетамадэльным спорце, а іх дачушка на Еўропе перамагала. У Дануты – дарэчы, не так даўно ваша газета пісала пра яе – двое дзетак, вышэйшую адукацыю маюць. У Чэсі – трое, у Элі – двое, у Валюшы – дачушка. Мой хлопец, Сашка, працуе будаўніком у сталіцы. Жэня ў калгасе аграномам… Дзякаваць Богу, усе свае сем’і маюць. Я багатая бабуля: маю 8 унукаў і 7 унучак. Самаму старэйшаму – трыццаць другі год пайшоў, а самаму малодшаму,  нашаму маханькаму мужычку, – трэці. 
– Светлай памяці муж Віктар родам з гервяцкай стараны з вёскі Попішкі. Яго сям’я таксама была шматдзетнай. Ужо 17 гадоў, як я ўдава. Пражылі разам амаль 40 гадоў: па восені адзначалі б юбілей сумеснага жыцця, але ў лютым мужа не стала, – вочы жанчыны завільгатнелі ад слёз. – Якім быў Віктар? – яна на імгненне змаўкае, а потым працягвае: – Не ведаю, ці балючая яго рука ці не – ніводнага разу нават не замахнуўся. А без спрэчак ніхто не пражыве – такога не бывае. Але ўсё вырашалі разам, і грошы агульныя былі.
Тэрэса Іосіфаўна ніколі не баялася цяжкасцей: не толькі дзяцей гадавала, працавала, але і больш за 15 гадоў даглядала свякроў, маці – інакш не магла, не дазволіла б сумленне.
– Цяпер, пагляджу, як толькі бацькі няўдалымі робяцца, некаторыя дзеці іх у Міхалішкі адвозяць. Ніколі гэтага не разумела. Што блізкі чалавек дагледзіць, а што чужы – розніца ёсць, і вялікая. Маладыя ж не думаюць, што і яны некалі старымі і нямоглымі будуць, што іх можа напаткаць такі ж лёс, – працягвае жанчына. – У мой час нават і думкі такой не магло ўзнікнуць. Каб я некалі мужу сказала: «Давай здадзім тваю маці»! Крый, Божа! І ніколі не зразумею, чым кіруюцца жанчыны, якія кідаюць сваіх дзяцей. Наша прызванне – быць маці. Я выгадавала васьмёра – і не магу ўявіць, як гэта любіць кагосьці больш, а кагосьці менш, ці даць некаму лепшы кавалак, а другога абдзяліць. У нашай сям’і была завядзёнка: купленыя цукеркі дзялілі на роўныя кучкі: на дзяцей, мужа, мяне і бабулю.
– Цяпер, пагляджу, як толькі бацькі няўдалымі робяцца, некаторыя дзеці іх у Міхалішкі адвозяць. Ніколі гэтага не разумела. Што блізкі чалавек дагледзіць, а што чужы – розніца ёсць, і вялікая. Маладыя ж не думаюць, што і яны некалі старымі і нямоглымі будуць, што іх можа напаткаць такі ж лёс, – працягвае жанчына. – У мой час нават і думкі такой не магло ўзнікнуць. Каб я некалі мужу сказала: «Давай здадзім тваю маці»! Крый, Божа! І ніколі не зразумею, чым кіруюцца жанчыны, якія кідаюць сваіх дзяцей. Наша прызванне – быць маці. Я выгадавала васьмёра – і не магу ўявіць, як гэта любіць кагосьці больш, а кагосьці менш, ці даць некаму лепшы кавалак, а другога абдзяліць. У нашай сям’і была завядзёнка: купленыя цукеркі дзялілі на роўныя кучкі: на дзяцей, мужа, мяне і бабулю.
З вышыні і глыбіні пражытых гадоў Тэрэса Іосіфаўна лічыць, што галоўнае – трымацца разам, бо дружная сям’я, дзе любяць, падтрымліваюць і дапамагаюць адзін аднаму – самае важнае ў жыцці.
– Мы дружнымі былі, хоць мае старэйшыя браты і сёстры выехалі ў Вільнюс, але на вялікія святы абавязкова збіраліся ў бацькоўскім доме. І мае дзеці горнуцца адзін да аднаго, хоць у кожнага свая сям’я, хапае турбот і клопатаў, – зазначае жанчына. – У нас ёсць традыцыя: усе, у каго атрымліваецца, па суботах збіраюцца ў мяне: палім лазню, парымся, а потым дзелімся навінамі.
Нядаўна ажно пяцёра ўнукаў у мяне гасцілі: Алінцы 9 гадоў, Паўліку і Ганне-Тэрэзе па 8, Сафійцы 5, а Ромачку 3 будзе ў лістападзе. Што толькі ні рабілі: будавалі шалашы ў кватэры з падушак і крэслаў, пледы цягнулі з шафы… Душа радавалася, што працягваецца наш род. Відаць, лёсам мне накавана ўвесь час быць з дзецьмі. І я шчаслівая!

Диплом победителя 1-й степени и «золотой» знак победителя конкурса в номинации «Лучший строительный объект года» получило государственное предприятие «Белорусская АЭС» по итогам XVIII Республиканского профессионального конкурса «Лучший строительный объект года – 2021».

Высокой награды предприятие удостоено «за уникальность, высокую технологичность, социальную значимость и многообразие открытых перспектив для различных секторов экономики Республики Беларусь».

Конкурс «Лучший строительный продукт года» - это крупнейший профессиональный конкурс строительной отрасли Беларуси. Миссия конкурса направлена на повышение качества строительства в Республике Беларусь через развитие конкурентных отношений между предприятиями и организациями, предлагающими на рынке свою продукцию и услуги.

В жюри конкурса входят более 30 экспертов - представителей ведущих НИИ в строительстве, испытательных центров, инжиниринговых, проектных организаций, органов по сертификации строительных материалов и изделий, работ, услуг, учреждений образования.